Het leek er eerst nog even op dat we dit jaar met achten op hoogtestage zouden gaan, maar uiteindelijk vertrokken we op vrijdag 8 juni 2018 met zevenen vanaf De Hagard richting Übereisenbach. Ben Frans en Louis waren de chauffeurs en de auto's waren ook dit jaar weer volgeladen, waarbij extra goede zorg werd besteed aan de fietsen. Vooral de nieuwe aanwinst van Ad. alhoewel nieuwe aanwinst......de eerste eigenaar was onze eigen Kees, dus geweldig dat deze fiets binnen onze gelederen blijft en dat Kees ook op deze wijze in onze gedachte bij de hoogtestage betrokken blijft.
Evenals de laatste jaren zijn we vroeg vertrokken om op vrijdag ons eerste ritje te kunnen maken. Bij aankomst in Übereisenbach was het erg warm en dreigde het te gaan regenen. De weersvoorspellingen op de diverse apps waren erg wisselend: om 3 uur regen en 4 uur droog en andersom. Uiteindelijk werd het besluit genomen om dan maar na het eten te gaan fietsen. Vervolgens kwamen er weer nieuwe weersvoorspellingen en werd hals over kop besloten om toch maar vóór het eten te gaan. Dus als de wiede weerga werd er omgekleed en binnen de kortste keren zaten we op de fiets. We hadden van John een mooie korte route van zo'n 20 km. doorgekregen: via Dasburg naar Preischeid en daarna via Affler weer terug. De eerste klim was die naar Dasburg en was bij iedereen bekend omdat die voorheen ook altijd in D-V zat. Daarna volgde een behoorlijk pittige klim naar Affler en mede vanwege de hitte was het voor menigeen behoorlijk afzien. Daarna was er een mooie afdaling naar Übereisenbach.Na de douche en de getapte Hertog Jan van Louis gingen we aan de spaghetti ter voorbereiding op de tocht van zaterdag. Na het eten werd er een wandeling gemaakt en onderweg kregen we nog een workshop o.l.v. Louis over de zelfverdediging bij een plotselinge aanval van een wilde beer. Daar op de grens van Duitsland en Luxemburg kun je immers maar nooit weten! Louis legde uit dat je bij een dergelijke aanval nooit het hazenpad moet kiezen maar moet blijven staan en je groot maken. Dan de beer je arm aanbieden en als de beer wil toehappen hard midden om zijn neus beuken zodat het neusschot in zijn hersenen wordt gepriemd. De beer valt dan dood neer en de aanval is afgeslagen! Mies was nog zo vriendelijk om als beer te fungeren om de gegeven uitleg ook nog met echte bewegingen te ondersteunen. Bij terugkomst werden de fietsbanden voor zover nodig op spanning gebracht. Alleen bij de achterband van Gerard ontstonden er problemen, maar uiteindelijk leek dit te zijn opgelost door het ventiel strak aan te draaien. Later op de avond werd de muziekkennis van de clubleden nog getest. Een ding werd duidelijk: Mies is op dat vlak niet te verslaan. Wel jammer voor Louis dat het nummer "kleine jongen" van André Hazes niet gedraaid werd, anders had hij waarschijnlijk ook meegedaan voor de prijzen. Rond 23:00 uur lagen alle vrolijke fietsers op een oor om de noodzakelijke rust te nemen voor de tocht van zaterdag.
Na een goede nachtrust en een prima verzorgd ontbijt leek het er op dat we ruim vóor 9:30 uur konden vertrekken, maar toen Gerard op zijn fiets sprong, bleek zijn achterband slap te staan! Het ventiel was dus toch niet goed vastgedraaid en in recordtempo werd de binnenband verwisseld, waarna alsnog kon worden vertrokken. Met z'n alle reden we via Wahlhausen naar Kautenbach. Daar gingen Ben en Mies vervolgens hun eigen gang richting Vianden. De rest reed via een schitterende route via Wilz naar Vianden. Wil pakte voor het terras nog even de muur van Vianden. Na de lunch in het erg warme Vianden reed de hele groep met uitzondering van Wil naar Übereisenbach. Wil liet zich de kans voor de beklimmingen van de St. Nicolas en Putscheid niet ontnemen en na 120 km kon ook hij zich klaarmaken voor de door John en Paula verzorgde barbecue. De appartementen waren dit weekend vol geboekt dus het was een drukte van jewelste tijdens het eten. De avond werd verder gevuld met gezellig gekeuvel en lekkere getapte Hertog Jan. Vóór middernacht lag iedereen in z'n bedje en werd het erg rustig in das Alte Zollhaus. Op zondagochtend na het ontbijt werd begonnen aan de laatste rit die ons volgens vaste traditie naar de koffie met appelgebak in Kautenbach leidde. Ben en Mies deden het rustig aan en namen de auto. Na terugkeer werd er gedoucht en daarna kregen we nog een heerlijke lunch mét frikadel aangeboden. Hierna werd er ingepakt en namen we afscheid van John en Paula nadat we hadden verzekerd om volgend jaar weer terug te komen. Ook de terugreis verliep voorspoedig. We kunnen weer terugkijken op een zeer geslaagde hoogtestage en voor menige vrolijke fietser was dit een goede voorbereiding op D-V 2018!
terug