De Vrolijke Fietser
In memoriam Kees (deel 2)
Onze jaarlijkse hoogtestage
Bij onze jarenlange zondagsritten op de renfiets werd er tijdens de koffie en gebak onderweg en na afloop op het terras ook vaak gezeverd over de noodzaak om onze fietsclub sportief op een hoger niveau te brengen.
Uiteindelijk resulteerde dat in het idee om een weekend op hoogtestage te gaan en zo geschiedde.
In 2002 gingen we met onze fietsclub voor de eerste keer naar Luxemburg.
Vanuit het toenmalige GAK konden we op een mooie locatie een vakantiehuisje huren in het voor velen onbekende plaatsje Michelau.
Het werd een jaarlijkse traditie waaraan we met ons allen heel erg veel plezier beleefden.
Daar werd bij gelegenheden ook wel uitgebreid over verteld en geleidelijk aan werd Michelau wereldberoemd in Valkenswaard.
Ieder jaar werd bij aankomst als eerste de tap met Palm of de Koninck door Ben aangesloten en na het uitbrengen van een gezamenlijke toost en de eerste slok was steevast de opmerking van Kees: “ Kûrdju wa is ie lekker!"
Er werd fanatiek gefietst op de zaterdag en zondag en Kees bepaalde het parkoers.
Hij kende als geen ander de weg in zijn geliefde Luxemburg en als Kees het misschien een keer niet wist dan merkte dat niemand en gingen we bij de volgende rotonde driekwart rond.
Na het fietsen zorgde Kees ieder jaar voor een heerlijke warme maaltijd en alle ingrediēnten die hij daarvoor nodig had bracht hij mee in zijn eigen karakteristieke kleine koelkastje.
Buiten het fietsen en eten tijdens onze hoogtestages werd er heel wat gebuurt.
Talloze moppen en anekdotes werden er verteld en vaak wisselden Kees en Ben elkaar daarbij af.
We lagen geregeld dubbel van het lachen en ook bij Kees liepen daarbij vaak de tranen over de wangen.
Wat hebben we een lol gehad!
Dat was vooral bij mooi weer, als we op het balkon zaten, ook voor de vakantiegangers in de andere huisjes tot laat in de de avond goed te horen. En de kreet: “ Kantoor Eindhoven groet u!” werd door de fanatieke leden van onze fietsclub herhaaldelijk gescandeerd.
Maar er werd ook over serieuze zaken gesproken.
Heel duidelijk bleek daarbij dat voor Kees het belang van zijn gezin en familie boven alles verheven was.
Verder vertelde Kees geregeld over zijn ervaringen tijdens zijn schoolse en naschoolse periode.
Tot 2013 hadden we steeds ons eigen huisje nummer 7 in Michelau maar de verhuur van de vakantiehuisjes werd toen gestopt: we moesten uitzien naar een andere locatie.
Kees als lid van de denktank van onze fietsclub ging op zoek en via via kwam hij achter het Alte Zollhaus in Übereisenbach.
Een schitterende nieuw plek voor onze jaarlijkse hoogtestage.
Het eten werd volledig door de eigenaren Paula en John verzorgd en dat was prima, maar eerlijk gezegd miste ik toch wel de haute cuisine van onze Kees.
In 2014 was het Alte Zollhaus helaas bezet en wist Kees een locatie te vinden in Bettel.
Toen Kees dit jaar liet weten dat we weer terecht konden bij Paula en John waren we daarmee erg ingenomen.
We vertrokken voor het eerst vroeger zodat we ook op vrijdagmiddag al een ritje konden maken.
Dankzij de uitstekende voorbereidingen van Kees kon iedereen naar eigen keuze het aantal af te leggen kilometers en hoogtes bepalen en werd er onderweg steeds met z’n allen wat gegeten en gedronken.
Wie had zich bij het vertrek op zondag 17 mei 2015 kunnen bedenken dat dit voor Kees de laatste hoogtestage was!
Bonne voyage Kees!
terug
www.vrolijkefietser.nl