De Vrolijke Fietser

Hoogtestage 2014 in Bettel.

Zoals ieder jaar gingen we ook dit jaar op hoogtestage naar Luxemburg om daar de cols te bedwingen en te laten zien dat ze ons voorlopig nog niet af hoeven te schrijven. Dit jaar verbleven we in een huisje in Bettel waar we in tegenstelling tot vorig jaar weer de volledige verzorging zelf ter hand moesten nemen.  De voorbereiding nam nogal wat tijd in beslag: iedereen deed wat ie altijd al gedaan had tijdens onze verblijven in Michelau.

Afspraak was om vrijdag 23 mei  tegen kwart voor twee  bij het clubhuis te zijn. We zouden met 3 auto’s rijden zodat de kans op ‘elkaar kwijt raken’ kleiner werd. Tegen half drie zouden we dan onze VVHL ophalen die dit jaar nog tot de ‘working class’ behoort. Gerard zou met de motor de reis maken. En al voordat het half drie was, reden we met drie bolides richting Luxemburg. Uitzonderlijk was het, dat er helemaal niets gebeurde dat het vermelden waard is: het ging gesmeerd! Of we moeten ingaan op details zoals een Peuzjoo ..

Rond half zes kwamen we aan (Gerard was er al) en toen kon “De Koninck” worden aangesloten. We vonden allemaal een plek om te slapen en ondertussen was Ben als vanouds aan de slag gegaan en kon  de eerste “Koninck” al genuttigd worden door onze proever de VVHL. Tegen achten genoten we van een voortreffelijk diner dat door Frans speciaal bereid was om de volgende dag voldoende energie te hebben voor de cols.

De volgende ochtend leek het weer in eerste instantie niet veel in petto te hebben voor fietsactiviteiten maar tegen tienen was het droog en konden we vertrekken. De route voerde naar Reisdorf waar een eerste beklimming zich aandiende. Het veld werd meteen uit elkaar geslagen maar iedereen kwam ongeschonden boven en we vervolgden onze weg. Maar in de afzink sloeg het noodlot toe. Onze, op een splinternieuwe fiets rijdende, VVHL raakte de aansluiting kwijt en voordat iemand het in de gaten had, was ie verdwenen. Haastig overleg tussen Kees en Wil leidde er toe dat de groep met Wil naar Consdorf reed en Kees ook maar dan, via een andere weg  in een poging Hans nog te achterhalen. Poging mislukt en Kees en de groep troffen elkaar in Consdorf. Wil was ondertussen weer op zoek gegaan naar Kees en kwam gelukkig na enige tijd weer om de hoek. Besloten werd om terug te rijden omdat Hans óf bij het huisje óf in Vianden op ‘ons’ terras zou zitten. Hij zat op ‘ons’ terras. Na wat gegeten te hebben reden een aantal nog een rondje Mont St Nicolas en de rest keerde terug naar het huisje. Toch geeft het te denken dat niet iedereen ‘de muur van Vianden’ meer oprijdt ?!?! (zie 1^e zin)

Nadat we er voor gezorgd hadden dat we geen dorst meer hadden, konden we ook onze honger stillen aan het diner van Kees. We konden nog net afwassen en Mies kon nog vlug wat chips en nootjes op tafel  zetten want de CL-finale stond op het punt van beginnen. De ‘pot’ was gemaakt, de uitslag voorspeld. We hebben genoten van een mooie wedstrijd op een schermpje uit de vorige eeuw. Maar het was ‘gezellie’ en ondanks de aanwezigheid van een onvoorstelbare hoeveelheid voetbalkennis werd de uitslag niet geraden. Eigenlijk kan dat niet en het zal de eerste 100 jaar ook wel niet meer gebeuren.

Op zondagochtend reden we, na alweer een stevig ontbijt van Ad, volgens  traditie naar Kautenbach om daar koffie met appeltaart tot ons te nemen. Begeleiding vanuit de auto was er dit keer van Hans en Kees. Zij kozen steeds voor de kortste en minst moeilijke route om hun fietsende collega’s zoveel mogelijk te ontzien. Toch namen ze aan het eind van de rit hun petje af voor Wil, Mies, Ad, Ben, Gerard en Frans die toch nog effe 70 kilometers onder de wielen doorgedraaid hebben.

En toen, ja aan alles komt een eind, inpakken en naar huis wezen. Maar al bij al hebben we weer een voortreffelijk weekendje gehad: mooi weer, gelachen, gefietst, (een paar) Koninckjes genuttigd, gegeten, gezeverd enz enz 

Namens iedereen, allemaal bedankt!!

Kees

www.vrolijkefietser.nl

© 2025 • sponsored by Naambordjes