De Vrolijke Fietser

Hoogtestage Michelau 2011

De voorbereidingen liepen zoals ieder jaar weer gesmeerd.
Volgens vast ritueel zou Ad voor het ontbijt zorgen en Frans en Kees waren
wederom de vaste kookheren. Voor de knabbel e.d. werd door Mies gezorgd vanwege
zijn verjaardag op 21 mei. De drank met toebehoren werd vanzelfsprekend
toebedacht aan Ben. Vanwege de overweldigende belangstelling van 9 Vrolijke
Fietsers, waaronder ons nieuwe lid Daan, zouden er 3 slaapplaatsen in de kamer
gecreëerd moeten worden. Kees, Mies en Hans zouden dan ook hun luchtbed en
slaapzak meenemen. Verder werd er met 4 auto's gereden om ook de 9 renfietsen
te vervoeren. Als chauffeur wierpen zich op: Ben, Frans, Gerard en Kees. Om 12:30
uur zou er vanaf De Hagard vertrokken worden. Alleen Ad en Gerard konden
vanwege zakelijke verplichtingen (voor de pensionado's moeilijk meer voor te
stellen) pas een uurtje later vertrekken. De enige afmelding kwam van Thom maar
die had daarvoor wel een heel goede reden: hij was met de fiets onderweg naar
Rome!

Op vrijdag 20 mei 2011 was het dan zover. Met schitterend
weer vertrokken we vanaf de Hagard op de afgesproken tijd 12:30 uur. Mies was
door Kees opgehaald met zijn auto die hij vanwege de verjaardag van Mies op
zaterdag alvast feestelijk had versierd. Via diverse moderne mediamiddelen kwam
door dat er bij Maastricht al een behoorlijke file stond. Om een herhaling van
vorig jaar te voorkomen, waarbij we een urenlange rondrit door Limburg beleefden,
werd besloten om via Hasselt te rijden. Dat bleek een goede greep, we konden
overal goed doorrijden en kwamen even na 15:00 uur aan in Michelau. Na het
overbrengen van de spullen werd rap de tap door Ben geïnstalleerd en kon het
feest beginnen. Heerlijk in het zonnetje op het balkon werd genoten van de
eerste palmpjes en voor de liefhebbers had Mies, ter ere van zijn verjaardag,
gezorgd voor uitstekende sigaren. Rond 16:30 uur arriveerden Ad en Gerard en
ook zij stortten zich in het feestgedruis. Om een uur of acht was Frans klaar
met de voorbereidingen van het diner en konden de inmiddels hongerige magen
rijkelijk worden gevuld met een heerlijke lasagne met salade. Hierna was er ook
nog een lekker toetje. Na de afwas werd onder het genot van een drankje de
avond verder doorgebracht met de planning van de fietstocht op zaterdag en
vooral met heerlijk slap gezever (alhoewel af en toe was het best serieus als
het ging over de vraag hoe een pensionado zijn tijd doorbrengt). Verder werd
voor iedere Vrolijke Fietser duidelijk hoe belangrijk het is om thuis in de
vorm van een TIP zaken geregeld te krijgen! Aan het eind van de avond werd er
om 00:00 uur uit volle borst gezongen voor onze jarige Mies en kort daarop was
het eerste vatje Palm leeg. De slaapplaatsen in de kamer werden in orde
gebracht en ook de rest zocht hun bed op. Het bleef nog enige tijd onrustig in
ons huisje.

De volgende ochtend werd door Kees de opmerking gemaakt:
"Het is half acht!" Voor menigeen die nog niet helemaal uit de Palmroes was,
werd pas geruime tijd later duidelijk dat het op dat moment pas kwart voor
zeven was. Het leven kwam dan ook al vroeg op gang en we zaten al bijtijds aan
het uitgebreide ontbijt met hotelei. De flexibiliteit van onze club kwam weer
eens duidelijk naar voren: met 9 man in een 6-persoonshuisje bleek geen
probleem. Ieder zocht met zijn bordje een plaatsje en het brood werd met 1 mes
aan de grote tafel gesmeerd. Om 8:30 uur waren we eigenlijk al kant en klaar om
te gaan fietsen, maar afspraak is afspraak we zouden pas om 9:00 uur vertrekken
en zo geschiedde. Eerst nog een groepsfoto en daarna kon de tocht beginnen. Via
Diekirch fietsten we richting eerste beklimming. Bij Gilsdorf konden de
klimspieren voor het eerst echt worden gebruikt. Voor Hans en Mies, die helaas niet
helemaal fit aan de hoogtestage konden beginnen, werd hierna door Kees een
alternatieve route richting Vianden bedacht. De rest van onze equipe reed via
Beaufort naar het schitterende Müllertal waar onze routeleider Kees nog een
mooi rondje voor ons in petto had. Hierna fietsten we via een andere weg weer naar
Beaufort waarna we de route vervolgden via Reisdorf naar Vianden. Voor de
meeste Vrolijke fietsers was het toen tijd voor het terras, maar Daan en Wil
konden het niet laten om zich eerst nog even uit te leven op de beruchte "Muur
van Vianden". Op het terras in Vianden deden we ons tegoed aan een Strammer Max
en grote cola en ondertussen zag Ben op het grote televisiescherm dat de leider
in de Giro op een Willier fietste. Vervolgens werd er volop overlegd hoe onze
tocht zou worden vervolgd. Ben, Gerard, Hans en Mies besloten om zich niet
teveel meer met beklimmingen te plagen en planden een route naar het terras in
Diekirch. Wil en Daan hadden na de Muur nog geen genoeg van de steile klimmen
en besloten om via de steile beklimming de St. Nicolas te pakken. Ad, Frans en
Kees reden via de grotere weg naar het eindpunt van de St. Nicolas. Van daaruit
fietsten we via Bivels, Brandenbourg en Bastendorf naar Diekirch waar we ons
met de rest verenigden op het terras in het centrum. Ter ere van de verjaardag
van Mies werden we getrakteerd op een heerlijke Franziskaner (met of zonder alcohol)
of cola. Hierna fietsten we met het gehele gezelschap terug naar Michelau. De
gehele tocht met nadere details is terug te vinden op: http://connect.garmin.com/activity/87606676?sms_ss=email&at_xt=4de3edf5434a28d6%2C0        

Terwijl er om de beurt (9x) gedoucht werd, waarbij kookheer
Kees vanzelfsprekend voorrang kreeg (elk nadeel heb z'n voordeel), werden al de
nodige palmpjes geledigd en werd er volop uit de bakken chips en pinda's
gegraaid. Dit alles ter ere van de verjaardag van Mies. Ook waren er enkele
Vrolijke fietsers die van de tussentijd gebruik maakte om even de ogen te
sluiten om zodoende weer energie op te doen voor de avond. Toen de laatste
Vrolijke Fietser gedoucht had, was Kees klaar met het avondmaal aan konden we
aan tafel voor een heerlijke rijstschotel. De zaak werd afgeblust met lekker
frisse vla met slagroom. Na de afwas begon de tap weer te lopen en ook was er
nog even tijd voor koffie met feestelijke vlaai waarop we wederom door de
jarige Mies werden getracteerd. Het was weer volop gezelligheid maar de tocht van
die dag eiste toch zijn tol. Even na 23:00 uur gingen de eerste Vrolijke
Fietsers richting slaapkamer. Voor de slaapclub in de kamer werd het wat later
maar tegen 24:00 uur was iedereen onder zeil.

Ook de volgende ochtend bleef het langer rustig en pas
tegen 8:00 uur kwam er leven in de (palm)brouwerij. Tot tevredenheid van enkele
Vrolijke Fietsers viel er wat regen en werd het idee geopperd om een rustdag te
nemen. Gelukkig klaarde het weer snel op en na het ontbijt stapten we net na
9:30 uur op onze fietsen met uitzondering van Hans en Mies die samen naar
Diekirch zouden fietsen. Zoals de laatste jaren gebruikelijk kregen we na een
paar kilometers al de heftige beklimming naar Bourscheid voor de kiezen. Nadat
iedereen boven was reden we via Goesdorf verder naar Kautenbach waar we op het
gebruikelijke terras koffie dronken. Helaas zat de appeltaart nog in de oven en
duurde het te lang om daar nog op te wachten. We vervolgden onze schitterende
tocht richting Michelau. In de buurt van Goebelsmühle gaf Kees 2 opties voor
het vervolg. Via Bourscheid met nog een flinke beklimming of via een wat
vlakkere route. De meerderheid koos voor de laatste optie, maar Daan en Wil
konden geen genoeg krijgen van het klimmen en gingen voor de eerste optie.
Ook deze tocht met nadere details is terug te vinden op:

Rond 13:30 uur waren we weer terug bij ons huisje. De
restjes van de rijsttafel werden nog opgewarmd en vonden gretig aftrek. Degenen
die hoefden de rijden zorgden voor het ledigen van het laatste restjes Palm (+
de blikken bier die Hans en Mies vanuit Diekirch hadden meegebracht. Vervolgens
werd de boel opgeruimd en ingepakt en tegen 15:30 uur vertrokken we weer
richting Valkenswaard, moe maar zeer voldaan. Het was weer een zeer geslaagde
hoogtestage: veel gezelligheid en wat het fietsen betreft: voor ieder wat wils!