De Vrolijke Fietser
Diekirch-Valkenswaard 2009
Voorbereiding: op woensdag 26 augustus 2009 was er in de Hagard om 20:00 uur een samenkomst om de laatste puntjes op i de zetten. Vanwege de late (school)vakanties was lang onduidelijk wie zou deelnemen. Verder was Frans nog in het ongewisse hoe het met Marij zou verlopen, die afgelopen maandag voor haar knie in het ziekenhuis was geholpen. Zou hij wel mee kunnen fietsen??? Van alle kanten werd Marij hulp en ondersteuning aangeboden om ervoor te zorgen dat Frans zou kunnen fietsen. In de loop van de avond vielen ook de rest van de puzzelstukjes in elkaar en slaagden de Vrolijke Fietsers met hun aanhang er wederom in om alles goed te regelen. Ad, Ben, Frans, Gerard en Wil zouden als deelnemers de Vrolijke Fietsers vertegenwoordigen en Daan zou als gastrijder meefietsen. Ben wist nog te vertellen dat hij de eerste 15 edities van Diekirch-Valkenswaard had gefietst, daarna 15 jaar niet mee had gedaan en er dit jaar tijdens de 31e editie weer als deelnemer bij was. Om dit mogelijk te maken werd door Mies aangeboden om vrijdag Ad en Gerard naar Diekirch te brengen. Daarna zou hij weer naar huis teruggaan i.v.m. een feest ter nagedachtenis aan zijn overleden broer. Zaterdagmorgen om 7:00 uur zou hij dan met de motor de Vrolijke Fietsers tegemoet rijden. Opnieuw was Ronald bereid om als begeleider op de motor te fungeren. Verder zou Ad met de camper vrijdag de rest naar Diekirch brengen en zaterdag op de weg terug in de camper begeleid worden door de voorzitter himself. Op het resultaat moest nog even het glas worden geheven en de sterke verhalen die volgden waren volgens Ria tot in de Lentenier hoorbaar.
Vrijdag 28 augustus 2009
Zoals afgesproken arriveerde Ad tegen 12:00 uur met de camper in de Hagard nadat hij Ben, Daan en Hans had opgehaald. Eerst werd 'n kopje koffie genuttigd. Hoofdsponsor Jur en Ilse kwamen ook nog even uitzwaaien en verwenden de Vrolijke Fietsers met de nodige sportdrank en repen. Na de koffie werd de fiets van Wil op de fietsendrager bevestigd waarbij de hulp van Ronald, die voor zijn vertrek met de motor ook nog even langskwam, goed van pas kwam. Ook de rest van de spullen kreeg een plaatsje in de camper en vervolgens was het wachten op Frans. Om 13:00 uur werd Frans gebeld en bleek hij thuis nog aan de koffie met vlaai te zitten na de thuiskomst van Marij. Afgesproken werd dat Frans zou meerijden met Mies. Ad en Gerard. Hierna werd de camper gestart en vertrokken Ad, Ben, Daan, Hans en Wil richting Diekirch waarbij ze werden uitgezwaaid door Ilse, Jur, Fieke, Ria en Ad. Ook Ronald ging met de motor op weg en een klein uurtje later vertrokken Mies, Ad, Gerard en Frans vanuit de Lentenier. De reis verliep voorspoedig, alleen bij Maastricht was er de gebruikelijke opstopping. Rond 16:00 uur reed Ad met de camper de poort van de camping binnen. Na de inschrijving kwam ook Ronald binnen en werd de camper geïnstalleerd en de 3 tentjes opgezet. Vervolgens werden de eerste blikjes bier opengetrokken. Het kon geen toeval zijn dat tegelijkertijd Mies en de rest onze club completeerden. Nog meer blikjes bier en ook de haringen van Ben kwamen tevoorschijn. Het was weer genieten zeker nu het weer zo goed meewerkte. Voor het avondeten zou Wil telefonisch reserveren bij "La Fondue" waar we vrijwel alle jaren op vrijdagavond onze magen vulden. Hij kreeg echter een of ander paardenmanege aan de lijn die op de vraag om te reserveren antwoordde: "Wieviel Pferden?" Wil ging nog even op de fiets naar het restaurant om het telefoonnummer te checken maar dat klopte.....we zouden na de opening om 18:30 uur wel reserveren, we waren dan toch in de buurt. Na het lessen van de eerste dorst en wat lekkere hapjes vertrok het hele gezelschap naar het centrum van Diekirch waar vanuit de organisatie een samenzijn was georganiseerd. Bij aankomst bleken de door de brouwerij beschikbaar gestelde biervaatjes al ver heen leeg te zijn en was het feestje snel afgelopen. Op de markt bestelden we daarom zelf nog maar wat potten bier. Inmiddels was duidelijk geworden dat restaurant "La Fondue" helemaal leeg stond..... Wil ging daarom op pad om ergens anders een eetgelegenheid te vinden en dat lukte net om de hoek bij een Italiaans restaurant waar nog wel een tafel voor 9 personen kon worden geformeerd. Eenmaal aangezeten werd eerst de drankbestelling opgenomen ( Bier? Ja gross bitte!) en vervolgens konden we opgeven wat we wilden eten: soep vooraf en de fietsers pasta pasta pasta en de rest pasta met wat lekkers, alleen chauffeur Ad bestelde een pizza. Na de lekkere soep met brood was het even wachten op de pasta's. De pizza van Ad duurde wat langer en werd geserveerd nadat de rest de pasta al naar binnen had gewerkt. Om Ad niet alleen te laten eten bestelden Frans, Daan en Wil nog 1 lasagne voor samen om voor de volgende dag toch echt genoeg koolhydraten op te slaan. Het was even de vraag of die bestelling door de serveerster wel serieus werd genomen maar na de nodige wachttijd verscheen de heerlijke schotel. De bezetting in de keuken bleek niet bestand tegen de grote hoeveelheid mensen in het restaurant.......de een na de ander vertrok omdat ze veel te lang moesten wachten op hun bestelling. Wij hadden daar niet echt over te klagen en de kwaliteit van het eten was uitstekend! De gezellige avond werd nog even voortgezet op de camping maar deze keer niet tot in de kleine uurtjes.....(Ben had zijn fototoestel niet bij dus hij hoefde niet te wachten om naar bed te gaan voordat hij -net als vorig jaar- 2000 foto's had gemaakt). Vanaf 23:00 uur verdween de een na de ander richting slaapplaats.
Zaterdag 29 augustus 2009
In een cafe in de buurt van de camping werd tot 4:45 uur keihard muziek gedraaid en daar kon niet iedereen doorheen slapen. Hans die door de herrie niet in slaap kon komen, besloot daarom om maar naar de muziek te luisteren en toen die ophield begon hij zich snel te vervelen waarop hij besloot om maar op te staan. Toen de rest om 5:00 uur geleidelijk aan uit de veren kwam, zat Hans al aan zijn ontbijt en had zijn tentje en de rest van zijn spullen al ingepakt! De rest van de club kwam geleidelijk aan ook tot leven en hield zich bezig met zoeken naar hun spullen, aankleden, wassen etc. Op speciaal verzoek van Wil had Ben een koffiezetapparaat voor op de camping meegenomen, dat leverde volgens hem betere kwaliteit koffie dan de Senseo. Toen Wil hiermee aan de slag ging, zat het in het begin niet mee. Water uit de kraan van de camper kwam er niet, ondanks dat gisteren de watertank tot de nok toe was gevuld. Gelukkig geen probleem: 3 meter voor de camper was een kraan. Bij de eerste koffieronde bleek de filter omgeklapt te zijn en was het resultaat: slappe loerie. De tweede poging was succesvoller en werd het echte koffie. Verder werden eieren gekookt waarbij er de nodige discussie was over de tijd dat deze moesten koken, of ze in het koude water gelegd moesten worden of in het kokend water, of ze zacht of hard of er tussenin moesten zijn. Uiteindelijk lukte het om de eieren goed gekookt op het bord te krijgen en kon er gegeten worden. Na het eten ging iedereen op zoek naar de kleren, spullen voor onderweg etc. In het duister was dat geen eenvoudig karwei. Ook werden alle bandjes nog op de juiste spanning gebracht. Gerard was als eerste klaar en vertrok al vroeg richting start. Even later volgde de rest. Bij de startplaats kwam Ben zijn collega Chris tegen. Chris was met de nachtbus gekomen en had met Ben afgesproken om zijn spullen voor onderweg in de camper te leggen, dus gingen zij nog even terug naar de camping. Door dit alles waren de Vrolijke Fietsers op het stadionplein aardig over de menigte fietsers verdeeld: Gerard ergens vooraan, Ad, Daan, Frans en Wil in het midden en daarachter Ben. Om 7:00 uur werden nog de laatste instructies voor de start gegeven, waarna om 7:05 uur het startschot werd gelost. Daarna werd op verschillende tijden na de eerste stempel vertrokken. Het weer was prima, de lucht zag er goed uit en volgens de organisatie was de wind ons goed gezind en zouden we die enigszins in de rug hebben. Eenmaal onderweg bleek dat anders te zijn, de bewolking nam toe, het bleef redelijk fris en de wind die kregen we steeds meer op kop. De eerste etappe tot aan St. Vith lukte het de Vrolijke Fietsers niet om zich te groeperen. Gerard bleef alleen voorop, gevolgd door Frans daarna volgden Ad, Daan,Wil en Ben. Bij Dassbourg wist Ronald te melden dat het verschil met Gerard zo'n 11 minuten was en met Frans 5 minuten. Gerard was al weer vertrokken bij de eerste stopplaats St. Vith toen de rest binnenkwam. Na een stuk lekkere appeltaart uit Asten te hebben weggewerkt en het drinken te hebben aangevuld werd de tocht hervat. Ben had nog even telefonisch contact met zijn collega Chris die net in St. Vith arriveerde toen de rest vertrok. Hij kon nog net aanhaken maar na korte tijd was hij weer uit zicht. Ook gedurende de tweede etappe viel de groep Vrolijke Fietsers wat uit elkaar. Gerard bleef alleen voorop, gevolgd door Frans, daarachter volgden Daan, Ad, Ben en Wil. Onderweg naar La Gileppe werden we aangemoedigd door Mies die ons 's morgens om 7:00 uur op de motor tegemoet was gekomen vanuit Aalst. Alles verliep verder goed, geen pech met het materiaal. Bij La Gileppe wachtte de overheerlijke tomaten- en groentesoep. Ad en Hans hadden hiervoor kosten noch moeite gespaard. Gerard was er inmiddels achter dat hij in de voorbereiding niet boven de 100 km was gekomen. Gezamenlijk werd begonnen aan de derde etappe maar ook deze keer werd er in verschillende tempo's gefietst. Frans werd alsmaar sterker en ook Daan en Ad gingen als een speer. Gerard begon het aantal kilometers te voelen en moest terugvallen op zijn doorzettingsvermogen, dat gelukkig bij hem in ruime mate aanwezig is. Ben en Wil vergezelden hem en gezamenlijk kwamen zij aan in Riemst. Daar werden de nodige peptalks gehouden en iedereen werd weer uitstekend verzorgd door de begeleiding. Ad en Hans stelden alles in het werk om het de fietsers naar hun zin te maken en ook Mies en Ronald deden er alles aan om de moed er in te houden. De temperatuur was inmiddels redelijk opgelopen en verschillende Vrolijke Fietsers ontdeden zich van hun jackje en gingen met shirt met korte mouwen verder. Redelijk gerecupereerd werd aan de voorlaatste etappe begonnen. Al snel kwamen we in een uitstekende bus terecht waarin we tot Bocholt met ons allen prima mee konden fietsen in een tempo tussen de 30-35 km p/u. Bocholt kwam dan ook snel in zicht. Daar werd voor de laatste keer bijgetankt en nadat Gerard nog even een noodzakelijke sanitaire stop had gemaakt, ging het richting Valkenswaard. Frans en Wil kregen meer en meer voordeel van hun klimkilometers die ze tijdens hun vakantie hadden gemaakt en trokken de kar tot we een stuk voor Leende aansloten bij een ander groepje. Het gevoel werd steeds maar beter naarmate we Valkenswaard naderde. De apotheose op het laatste stukje, begeleid door onze eigen motorescorte, familie, vrienden en kennissen bij de finish tegen 7 uur: het was weer geweldig!!!! Na ontvangst van de welverdiende Wim Kempstrofee 200negen werd het terrasje bij het Zwaantje gevuld door de Vrolijke Fietsers, hun begeleiders en familie en werd genoten van een (of twee) heerlijke drankjes. Frans hield het wat eerder voor gezien want hij moest natuurlijk naar zijn Marij die (met een nieuwe knie) thuis op hem wachtte!
terug
Vrijdag 28 augustus 2009
Zoals afgesproken arriveerde Ad tegen 12:00 uur met de camper in de Hagard nadat hij Ben, Daan en Hans had opgehaald. Eerst werd 'n kopje koffie genuttigd. Hoofdsponsor Jur en Ilse kwamen ook nog even uitzwaaien en verwenden de Vrolijke Fietsers met de nodige sportdrank en repen. Na de koffie werd de fiets van Wil op de fietsendrager bevestigd waarbij de hulp van Ronald, die voor zijn vertrek met de motor ook nog even langskwam, goed van pas kwam. Ook de rest van de spullen kreeg een plaatsje in de camper en vervolgens was het wachten op Frans. Om 13:00 uur werd Frans gebeld en bleek hij thuis nog aan de koffie met vlaai te zitten na de thuiskomst van Marij. Afgesproken werd dat Frans zou meerijden met Mies. Ad en Gerard. Hierna werd de camper gestart en vertrokken Ad, Ben, Daan, Hans en Wil richting Diekirch waarbij ze werden uitgezwaaid door Ilse, Jur, Fieke, Ria en Ad. Ook Ronald ging met de motor op weg en een klein uurtje later vertrokken Mies, Ad, Gerard en Frans vanuit de Lentenier. De reis verliep voorspoedig, alleen bij Maastricht was er de gebruikelijke opstopping. Rond 16:00 uur reed Ad met de camper de poort van de camping binnen. Na de inschrijving kwam ook Ronald binnen en werd de camper geïnstalleerd en de 3 tentjes opgezet. Vervolgens werden de eerste blikjes bier opengetrokken. Het kon geen toeval zijn dat tegelijkertijd Mies en de rest onze club completeerden. Nog meer blikjes bier en ook de haringen van Ben kwamen tevoorschijn. Het was weer genieten zeker nu het weer zo goed meewerkte. Voor het avondeten zou Wil telefonisch reserveren bij "La Fondue" waar we vrijwel alle jaren op vrijdagavond onze magen vulden. Hij kreeg echter een of ander paardenmanege aan de lijn die op de vraag om te reserveren antwoordde: "Wieviel Pferden?" Wil ging nog even op de fiets naar het restaurant om het telefoonnummer te checken maar dat klopte.....we zouden na de opening om 18:30 uur wel reserveren, we waren dan toch in de buurt. Na het lessen van de eerste dorst en wat lekkere hapjes vertrok het hele gezelschap naar het centrum van Diekirch waar vanuit de organisatie een samenzijn was georganiseerd. Bij aankomst bleken de door de brouwerij beschikbaar gestelde biervaatjes al ver heen leeg te zijn en was het feestje snel afgelopen. Op de markt bestelden we daarom zelf nog maar wat potten bier. Inmiddels was duidelijk geworden dat restaurant "La Fondue" helemaal leeg stond..... Wil ging daarom op pad om ergens anders een eetgelegenheid te vinden en dat lukte net om de hoek bij een Italiaans restaurant waar nog wel een tafel voor 9 personen kon worden geformeerd. Eenmaal aangezeten werd eerst de drankbestelling opgenomen ( Bier? Ja gross bitte!) en vervolgens konden we opgeven wat we wilden eten: soep vooraf en de fietsers pasta pasta pasta en de rest pasta met wat lekkers, alleen chauffeur Ad bestelde een pizza. Na de lekkere soep met brood was het even wachten op de pasta's. De pizza van Ad duurde wat langer en werd geserveerd nadat de rest de pasta al naar binnen had gewerkt. Om Ad niet alleen te laten eten bestelden Frans, Daan en Wil nog 1 lasagne voor samen om voor de volgende dag toch echt genoeg koolhydraten op te slaan. Het was even de vraag of die bestelling door de serveerster wel serieus werd genomen maar na de nodige wachttijd verscheen de heerlijke schotel. De bezetting in de keuken bleek niet bestand tegen de grote hoeveelheid mensen in het restaurant.......de een na de ander vertrok omdat ze veel te lang moesten wachten op hun bestelling. Wij hadden daar niet echt over te klagen en de kwaliteit van het eten was uitstekend! De gezellige avond werd nog even voortgezet op de camping maar deze keer niet tot in de kleine uurtjes.....(Ben had zijn fototoestel niet bij dus hij hoefde niet te wachten om naar bed te gaan voordat hij -net als vorig jaar- 2000 foto's had gemaakt). Vanaf 23:00 uur verdween de een na de ander richting slaapplaats.
Zaterdag 29 augustus 2009
In een cafe in de buurt van de camping werd tot 4:45 uur keihard muziek gedraaid en daar kon niet iedereen doorheen slapen. Hans die door de herrie niet in slaap kon komen, besloot daarom om maar naar de muziek te luisteren en toen die ophield begon hij zich snel te vervelen waarop hij besloot om maar op te staan. Toen de rest om 5:00 uur geleidelijk aan uit de veren kwam, zat Hans al aan zijn ontbijt en had zijn tentje en de rest van zijn spullen al ingepakt! De rest van de club kwam geleidelijk aan ook tot leven en hield zich bezig met zoeken naar hun spullen, aankleden, wassen etc. Op speciaal verzoek van Wil had Ben een koffiezetapparaat voor op de camping meegenomen, dat leverde volgens hem betere kwaliteit koffie dan de Senseo. Toen Wil hiermee aan de slag ging, zat het in het begin niet mee. Water uit de kraan van de camper kwam er niet, ondanks dat gisteren de watertank tot de nok toe was gevuld. Gelukkig geen probleem: 3 meter voor de camper was een kraan. Bij de eerste koffieronde bleek de filter omgeklapt te zijn en was het resultaat: slappe loerie. De tweede poging was succesvoller en werd het echte koffie. Verder werden eieren gekookt waarbij er de nodige discussie was over de tijd dat deze moesten koken, of ze in het koude water gelegd moesten worden of in het kokend water, of ze zacht of hard of er tussenin moesten zijn. Uiteindelijk lukte het om de eieren goed gekookt op het bord te krijgen en kon er gegeten worden. Na het eten ging iedereen op zoek naar de kleren, spullen voor onderweg etc. In het duister was dat geen eenvoudig karwei. Ook werden alle bandjes nog op de juiste spanning gebracht. Gerard was als eerste klaar en vertrok al vroeg richting start. Even later volgde de rest. Bij de startplaats kwam Ben zijn collega Chris tegen. Chris was met de nachtbus gekomen en had met Ben afgesproken om zijn spullen voor onderweg in de camper te leggen, dus gingen zij nog even terug naar de camping. Door dit alles waren de Vrolijke Fietsers op het stadionplein aardig over de menigte fietsers verdeeld: Gerard ergens vooraan, Ad, Daan, Frans en Wil in het midden en daarachter Ben. Om 7:00 uur werden nog de laatste instructies voor de start gegeven, waarna om 7:05 uur het startschot werd gelost. Daarna werd op verschillende tijden na de eerste stempel vertrokken. Het weer was prima, de lucht zag er goed uit en volgens de organisatie was de wind ons goed gezind en zouden we die enigszins in de rug hebben. Eenmaal onderweg bleek dat anders te zijn, de bewolking nam toe, het bleef redelijk fris en de wind die kregen we steeds meer op kop. De eerste etappe tot aan St. Vith lukte het de Vrolijke Fietsers niet om zich te groeperen. Gerard bleef alleen voorop, gevolgd door Frans daarna volgden Ad, Daan,Wil en Ben. Bij Dassbourg wist Ronald te melden dat het verschil met Gerard zo'n 11 minuten was en met Frans 5 minuten. Gerard was al weer vertrokken bij de eerste stopplaats St. Vith toen de rest binnenkwam. Na een stuk lekkere appeltaart uit Asten te hebben weggewerkt en het drinken te hebben aangevuld werd de tocht hervat. Ben had nog even telefonisch contact met zijn collega Chris die net in St. Vith arriveerde toen de rest vertrok. Hij kon nog net aanhaken maar na korte tijd was hij weer uit zicht. Ook gedurende de tweede etappe viel de groep Vrolijke Fietsers wat uit elkaar. Gerard bleef alleen voorop, gevolgd door Frans, daarachter volgden Daan, Ad, Ben en Wil. Onderweg naar La Gileppe werden we aangemoedigd door Mies die ons 's morgens om 7:00 uur op de motor tegemoet was gekomen vanuit Aalst. Alles verliep verder goed, geen pech met het materiaal. Bij La Gileppe wachtte de overheerlijke tomaten- en groentesoep. Ad en Hans hadden hiervoor kosten noch moeite gespaard. Gerard was er inmiddels achter dat hij in de voorbereiding niet boven de 100 km was gekomen. Gezamenlijk werd begonnen aan de derde etappe maar ook deze keer werd er in verschillende tempo's gefietst. Frans werd alsmaar sterker en ook Daan en Ad gingen als een speer. Gerard begon het aantal kilometers te voelen en moest terugvallen op zijn doorzettingsvermogen, dat gelukkig bij hem in ruime mate aanwezig is. Ben en Wil vergezelden hem en gezamenlijk kwamen zij aan in Riemst. Daar werden de nodige peptalks gehouden en iedereen werd weer uitstekend verzorgd door de begeleiding. Ad en Hans stelden alles in het werk om het de fietsers naar hun zin te maken en ook Mies en Ronald deden er alles aan om de moed er in te houden. De temperatuur was inmiddels redelijk opgelopen en verschillende Vrolijke Fietsers ontdeden zich van hun jackje en gingen met shirt met korte mouwen verder. Redelijk gerecupereerd werd aan de voorlaatste etappe begonnen. Al snel kwamen we in een uitstekende bus terecht waarin we tot Bocholt met ons allen prima mee konden fietsen in een tempo tussen de 30-35 km p/u. Bocholt kwam dan ook snel in zicht. Daar werd voor de laatste keer bijgetankt en nadat Gerard nog even een noodzakelijke sanitaire stop had gemaakt, ging het richting Valkenswaard. Frans en Wil kregen meer en meer voordeel van hun klimkilometers die ze tijdens hun vakantie hadden gemaakt en trokken de kar tot we een stuk voor Leende aansloten bij een ander groepje. Het gevoel werd steeds maar beter naarmate we Valkenswaard naderde. De apotheose op het laatste stukje, begeleid door onze eigen motorescorte, familie, vrienden en kennissen bij de finish tegen 7 uur: het was weer geweldig!!!! Na ontvangst van de welverdiende Wim Kempstrofee 200negen werd het terrasje bij het Zwaantje gevuld door de Vrolijke Fietsers, hun begeleiders en familie en werd genoten van een (of twee) heerlijke drankjes. Frans hield het wat eerder voor gezien want hij moest natuurlijk naar zijn Marij die (met een nieuwe knie) thuis op hem wachtte!
terug
foto's
www.vrolijkefietser.nl