De Vrolijke Fietser

Toch zie je aan de manier van lopen dat de dag van gisteren zijn sporen heeft nagelaten. Het kan zijn dat de fietstocht zijn tol heeft geëist, maar even goed is er een mogelijkheid dat het après-fiets van de vorige avond grenzen heeft overschreden. Afijn, alles is mogelijk maar het fijne ervan zullen we waarschijnlijk niet meer boven tafel krijgen.

Het was dan ook echt al ruim voorbij negenen voordat we allen gereed stonden aan de startlijn voor de 2^e opeenvolgende bergetappe. De tomtom stond geprogrammeerd op een rit door de noordelijke bergketen van Luxemburg.

Lang ‘infietsen' of warm draaien was er vandaag niet bij want al na enkele kilometers doemde de eerste uitdaging op: 3,5 km met een hellingspercentage dat er niet om loog. Boven bij de kerk (gelukkig was er een*) in Bourscheid bleek wel dat de klap nog harder was aangekomen dan we konden vermoeden. Een gedeelte van het peloton zou na de afzink richting Tadler terugkeren naar ons honk om alvast de nodige voorbereidingen te treffen voor de voetbalwedstrijd van die middag.

De overgebleven groep zette koers richting Goesdorf. (dat ging trouwens bergop, maar dat gebeurt in dees contreien wel meer) Via Dahl en Nocher reden we na een schitterende afdaling, lekker snel en voortreffelijk asfalt, met een paar mooie bochten het dorpje Kautenbach binnen. En daar stond eigenlijk de koffie al klaar. We gingen op terras zitten en hoewel we natuurlijk wel weten dat het niet goed is voor ne mens, namen we er toch maar weer een stukske vlaai mee slagroom bij. Niemand heeft daar naderhand ook echt baat bij, maar het is een soort traditie en geen verkeerde, dat nie!!

Het vertrek uit Kautenbach is meteen een aanslag op de kuiten, omhoog dus. Deze klim was ons echter op het lijf geschreven, want ‘en groupe' (dat is Frans, nee ik bedoel franse taal) reden we die naar boven.

We hadden afgesproken om niet te laat terug te keren zodat we nog voor de match konden opruimen. Via Consthum en Schlindermanderscheid keerden we dan ook huiswaarts waar we een half uurtje te laat aankwamen.

De thuisploeg had echter ondertussen niet stilgezeten en al heel wat werk verzet. Ik geloof dat zelfs de schotel voor de ontvangst van Ned. 2 al opgeruimd was. (of was dat al eerder, kweet het niet meer zo precies)

Naderhand hebben we de ‘Match' Servië Montenegro-Nederland gevolgd op de TV (Wil won met de door hem geraden einduitslag 0-1 de goedgevulde pot) en zijn we in de buurt een hapje gaan eten voor we huiswaarts gingen.

Zo komt ook aan die ‘hil schon' dingen weer een eind. Maar over pak weg 360 dagen is het weer zover.

* duurt te lang om dat hier uit te leggen