De Vrolijke Fietser

Awel, zondag 6 juli 2008 om 5.00 uur vertrokken 2 auto's met Ad, Ria, Gerard en Wil richting Franse Alpen.
De Ford en Renault wisten de weg. In de namiddag reden we in Rouchetailée (7 km van le Bourg- d'Oisans) de kastelencamping op en er was plaats. Tijdens het opzetten van de tenten kregen we telefoon van Frans en Marij, die ons uitnodigden om bij hun te eten boven op l' Alpe-d'Huez. Zij waren daar zaterdag vanuit hun eerder vakantieadres in een appartementcomplex neergestreken. Helemaal geweldig!
De volgende dag zouden we meteen de hoogste bergen gaan beklimmen, maar dat plan lieten we toch maar varen, omdat we anders dinsdag al weer naar huis konden.
De uiteindelijke planning werd de volgende:
maandag: Col de la Croix de Fer
dinsdag: Col d'Ornon
woensdag: l'Alpe-d'Huez
donderdag: zonnen,niksen,wandelen...
vrijdag: Col du Galibier
Frans daalde elke morgen, onder uitstekende weersomstandigheden, naar beneden en vanuit de camping trok het illustere gezelschap de bergen in.
Het infietsen op maandag en dinsdag verliep voorspoedig. Grote hoogtes werden genomen. We moesten regelmatig op de pedalen, maar echt zweten was er niet bij. Onze gedachten waren bij de l'Alpe-d'Huez: dé berg met al die Nederlandse winnaars en zijn bekende bochten.
Ondertussen was Jules (zoon van Frans & Marij) met vriendin Lisa ook gearriveerd en zij zouden ons samen met Ria en Marij begeleiden, oppeppen en toejuichen bij de beklimming.
Om half 11 vertrokken we vanaf de camping. Niemand zei iets, maar je voelde dat ieder het zou halen. En jawel, zonder afstappen, in één ruk en sommige bochten zo rap, dat de fotograaf het nakijken had. Zelfs onze begeleidende auto had zich verkeken. Ze waren even na ons van de camping vertrokken en nog nét voor de streep boven op de l'Alpe-d'Huez kwamen ze toeterend voorbij. 't Is dat ik er zelf bij was: ongelofelijk, een Vrolijke Fietser meer dan waardig. De supportersclub vond dit ook. 's Avonds op het terras in le Bourg-d'Oisans kregen de 4 Vrolijke Fietsers een prachtige trofee uitgereikt.
Na een gezellige barbecue donderdagavond op de camping met het hele gezelschap zouden we de volgende dag de wielerweek afsluiten met de beklimming van de Col de Galibier van twee kanten. De top werd gehaald, maar het dreigende onweer weerhield ons om over de top te wippen, af te dalen en opnieuw van de andere kant te beklimmen. We daalden via dezelfde kant weer terug. Het weer was ondertussen danig verbeterd, zodat we op de terugweg naar de camping besloten Les Deux-Alpes nog op te fietsen. Aldus geschiedde.
Zaterdagochtend gingen de tenten nat de auto in, maar het was een mooi weekje geweest: Eentje om niet te vergeten!

Jules, Lisa, Marij, Ria, Gerard, Frans, Wil en Ad