De Vrolijke Fietser

Het advies van Hans Teeuwen opvolgend, vertrokken we weer  "Met z'n zessen", gevolgd door onze twee motorteams  en volgwagens op weg naar Riemst. Onze volgers konden ons nu wel gedurende deze etappe "volgen". Een duim omhoog of een oerkreet ter aanmoediging of een informatie hoever het verschil is, heeft een zeer positieve uitwerking op de deelnemers.
Vanuit het verleden is bekend,dat na La Gileppe het grote klimwerk gedaan is; niets is echter minder waar. Het stuk tussen Gileppe en Riemst kenmerkte zich door "langer dan was aangegeven", nog veel "klimmende weg", veel "valsplat" (voor sommigen van ons waren dat valsplat nog heuse beklimmingen, zeker als je al zo'n 150 km op het smalle zader hebt gezeten). Natuurlijk, je doet het jezelf aan, maar als je er echt door begint te zitten, en je klimt Riemst binnen, en je moet dan, voordat je kunt stempelen, ook nog, voor de kerk door, uit het zadel, omdat het zo steil is, dan kan het zijn dat je je een (achteraf niet gemeende) vloek ontvalt.
De stop in Riemst kan alsvolgt samengevat worden:
Vlug drinken bijvullen, nog wat eten, wat redbull slikken en energiegel met een halve liter water wegspoelen, die broodjes, die al van vanmorgen onderin je shirt hebben gezeten,  effe weggooien - die kredde toch nie mir weg. Elkaar moed insprekend en roepend: "Wat er ook gebeurt, we blijven bij elkaar ... en  als het kan een bus opzoeken."